Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι μια από τις καλύτερες ομάδες στον κόσμο, και ανέκαθεν έχει αναδείξει πολύ μεγάλους παίκτες, παραδείγματα πολλά από τους Εμίλιο Μπουτραγκένιο,Αλφρέδο Ντι Στέφανο στους Ραούλ,Ρονάλντο, Ζιντάν,Ρομπέρτο Κάρλος,Κριστιάνο Ρονάλντο, Σέρχιο Ράμος και άλλους.

Το φετινό καλοκαίρι από την βασίλισσα της Ευρώπης αποχώρησε ένας από τους κορυφαίους σε απόδοση και προσφορά παίκτης της, ο λόγος για τον Κριστιάνο Ρονάλντο που πήγε στην Γιουβέντους.

Ο αριθμός 7 που υπηρετούσε για 16 ολόκληρα χρόνια ο αρχηγός και σημαία της Ρεάλ Ραούλ Γκονζάλες, που αποχώρησε το 2010, στην συνέχεια τον τίμησε με μεγάλη επιτυχία ο Πορτογάλος Ρονάλντο για εννιά σεζόν στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου.

Η διοίκηση της βασίλισσας αποφάσισε να δώσει την βαριά φανέλα αυτή που έχει πολύ μεγάλη κληρονομιά, στον νεαρό Μαριάνο Ντίαθ, αφού ο 25χρονος επιθετικός, που ήταν προϊόν των ακαδημιών των πρωταθλητών Ευρώπης, είχε πωληθεί το καλοκαίρι του 2017 για 8.000.000 ευρώ στην Λυών αφού δεν θα έβρισκε χρόνο συμμετοχής από τον Ζινεντίν Ζιντάν.

Για να τον πάρει πίσω η Ρεάλ έδωσε στους Γάλλους 33.000.000 ευρώ.

Το Bluenews.gr σας παρουσιάζει ποιοι φόρεσαν τον αριθμό 7 της Ρεάλ Μαδρίτης:

Από τον Χοσέιτο στον Μαριάνο Ντίαθ

Χοσέιτο

Πήγε το 1951  από την Σαλαμάνκα στην Ρεάλ Μαδρίτης, και αποτέλεσε μέλος της «χρυσής» φουρνιάς του συλλόγου, που σάρωσε τα κύπελλα πρωταθλητριών τη δεκαετία του ’50. Η θέση του Ισπανού άσσου ήταν δεξί εξτρέμ και αυτός  ήταν ο λόγος που φορούσε και τη φανέλα με το «7» (έτσι συνηθιζόταν εκείνα τα χρόνια). Ο Χοσέιτο έμεινε μέχρι το 1959 στη «βασίλισσα», κατακτώντας τέσσερα κύπελλα πρωταθλητριών και ισάριθμα πρωταθλήματα Ισπανίας.

Ραϊμόν Κοπά

Κέντρισε το ενδιαφέρον της Ρεάλ, όταν έπαιξε με τη φανέλα της εθνικής Γαλλίας στην Μαδρίτη το 1955, με τον Σαντιάγο Μπερναμπέου να παίρνει την απόφαση να τον αποκτήσει, μετά τον τελικό της Ρεάλ Μαδρίτης με την Ρεμς (ομάδα του Κοπά) το 1956. Όταν πήγε στη «βασίλισσα», όχι μόνο πήρε τη θέση του Χοσέιτο στην αρχική ενδεκάδα, αλλά του πήρε και το Νο7. Ο Ραϊμόν Κοπά έμεινε για τρία χρόνια στην Ρεάλ Μαδρίτης, κατακτώντας ισάριθμα κύπελλα πρωταθλητριών.

Αμάνθιο

Όταν ποια έφταναν στην «δύση» της καριέρας τους οι  Ντι Στέφανο και Πούσκας, η βασίλισσα έψαχνε τον αντικαταστάτη τους, για να παραμείνει στην κορυφή. Τότε μία από τις επιλογές του Σαντιάγο Μπερναμπέου ήταν ο Αμάνθιο, ο οποίος αποκτήθηκε το 1962 από την Λα Κορούνια. Ο Ισπανός δεξιός εξτρέμ, πήρε την φανέλα με το Νο7, μένοντας για 14 χρόνια με τους Μαδριλένους κατακτώντας και ένα κύπελλο πρωταθλητριών. Όταν πήρε την απόφαση να κρεμάσει τα παπούτσια του, εντάχθηκε στο τεχνικό τιμ του συλλόγου, ενώ τη σεζόν 1984-85 διετέλεσε προπονητής της «βασίλισσας».

Χουανίτο

Ο ενθουσιασμένος Ισπανός επιθετικός όταν πήγε στην Ρεάλ το 1977 έκανε την εξής δήλωση«Το να παίζεις για την Ρεάλ Μαδρίτης είναι σαν να αγγίζεις τον ουρανό». Λατρεύτηκε  από τους φίλους της βασίλισσας , όχι μόνο για αυτά τα όσα είχε πει , αλλά και για το θέαμα που προσέφερε στον αγωνιστικό χώρο, αυτό που ξεχώριζε στον Χουανίτο ήταν ότι χαρακτηριζόταν ως εξαιρετικός ντριμπλέρ. Φορούσε την φανέλα με το Νο7 γεγονός που έκανε τους φιλάθλους της Ρεάλ  στο 7ο λεπτό κάθε αγώνα στο Μπερναμπέου, να φωνάζουν το όνομά του. Στους Μαδριλένους αγωνίστηκε για δέκα ολόκληρα χρόνια, κατακτώντας πέντε πρωταθλήματα, δύο κύπελλα Ισπανίας και δύο κύπελλα ΟΥΕΦΑ. Δυστυχώς, το 1992, σε ηλικία 37 ετών σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Εμίλιο Μπουτραγκένιο

Αποτέλεσε τον θρυλικό «γύπα» της Ρεάλ Μαδρίτης που τον έκαναν σήμα-κατατεθέν για μια ολόκληρη γενιά ποδοσφαιριστών, που είχαν ξεκινήσει από την ακαδημία της «βασίλισσας» και έδωσαν το στίγμα τους  στο ισπανικό ποδόσφαιρο τη δεκαετία του ’80. Την ευκαιρία να αγωνιστεί στην πρώτη ομάδα, του την έδωσε μια άλλη παλιά δόξα του συλλόγου, ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο, το 1984. Το ντεμπούτο του σε Ισπανία και Ευρώπη ήταν «εκρηκτικό», με τον Μπουτραγκένιο να εξελίσσεται με τα χρόνια σε έναν από τους κορυφαίους επιθετικούς της Γηραιάς Ηπείρου. Αποχώρησε το 1995 από το Μπερναμπέου, καθώς η εμφάνιση του 17χρονου Ραούλ είχε μειώσει αισθητά το χρόνο συμμετοχής του.

Ραούλ

Εδώ τα λόγια και οι συστάσεις περισσεύουν, πρόκειται για έναν αθλητή υπόδειγμα, που υπηρέτησε την Ρεάλ Μαδρίτης ως αρχηγός της για 16 χρόνια.

Ο τεράστιος Ραούλ, Στα 17 του καταφέρνει να «εκθρονίσει» τον μεγάλο Μπουτραγκένιο, παίρνοντας τη θέση του, αλλά και την φανέλα με τον αριθμό 7, με κανέναν από όσους ήρθαν Ντέιβιντ Μπέκαμ και Κριστιάνο Ρονάλντο να μην του παίρνουν το 7, αποχώρησε πολύ άδοξα από την Ρεάλ λόγο της του έλευσης του Ζοζέ Μουρίνιο.

Σε αυτά τα 16 χρόνια που αγωνίστηκε με την Ρεάλ Μαδρίτης έγινε ένας από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του συλλόγου. Πρώτος σε συμμετοχές (741), δεύτερος σε γκολ (323) και δεκάδες άλλες ατομικές διακρίσεις σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Ο Ραούλ κατέκτησε έξι πρωταθλήματα και τρία Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ είναι ο τρίτος σκορερ της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης (71 γκολ), πίσω μόνο από τους Ρονάλντο και Μέσι. Ήταν αρχηγός της Ρεάλ Μαδρίτης από το 2003 έως το 2010, όταν και αποχώρησε από την ομάδα.

Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι αναγέννησε την Σάλκε με την παρουσία του, αλλά αδικήθηκε πολύ με την Εθνική Ισπανλιας που δεν ήταν παρών στο Euro 2008 στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας, αλλά και στο Euro 2012 σε Πολωνία και Ουκρανία, που οι Ισπανοί σήκωσαν το τρόπαιο με τον πρώτο σκόρερ τους εκείνη την εποχή, να είναι απών.

Κριστιάνο Ρονάλντο

Πήγε στην Ρεάλ Μαδρίτης το 2009, με το ποσό των 95 εκατομμυρίων ευρώ από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με την παρουσία του πέτυχε πολλά επιτεύγματα στο ισπανικό και ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Στην πρώτη του σεζόν στο Μπερναμπέου  είχε το «9» στην πλάτη,λόγο της παρουσίας του Ραούλ  όμως μετά την αποχώρηση του το 2010, ο Κριστιάνο Ρονάλντο πήρε το αγαπημένο του «7» και εξελίχθηκε στον CR7. Έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου (450 γκολ), αλλά και πρώτος σκόρερ στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ (120 γκολ) και ο μοναδικός με 30+ γκολ για έξι σερί σεζόν στη La Liga. Με την Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε τέσσερις φορές το Τσάμπιονς Λιγκ και ως παίκτης της άλλες τόσες φορές τη Χρυσή Μπάλα. Έφυγε φέτος το καλοκαίρι για την Γιουβέντους, σπάζοντας ένα ακόμη ρεκόρ, αφού ποτέ για ποδοσφαιριστή άνω των 30 δεν έχουν δοθεί πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ.

Και ο Μαριάνο Ντίας.